Het drong eigenlijk pas goed tot me door bij het lezen van de nieuwe posts van alle bloggers hier op
de WGOIR-website begin januari. Ik dacht: “Je zal toch maar retailer zijn en dan al deze – uiteraard
goedbedoelde – ‘beste stuurlui staan aan wal’ lessen, kritiek, tips en inzichten door moeten klunen.”
Natuurlijk; ik schrijf zelf ook in deze line-up dus ik steek hand in eigen boezem, maar dit voelde voor
mij niet ok, dit was too much information!
Waar we vooral graag inspirerend willen zijn slaat dit soms door naar belerend. Wat ons inspireert
geeft ons vleugels, een belerende boodschap roept verwijdering van de zender op. C’est le ton qui
fait la musique. Laten we vooral ook aandacht blijven hebben over hoe we onze boodschap over
willen brengen. Hoe kan je een ander écht bereiken zodat je verhaal bodem kan vinden, je een zaadje
kunt planten en laten ontkiemen. Dat geldt voor ‘ons bloggers’ maar ook voor ‘jullie retailers’.
Ik houd het kort. Einde bericht.
Amen!